Μια εξοχική κατοικία αναδύεται σε ένα πεδίο ηρεμίας. Η στέγη της ξεδιπλώνεται σαν κύμα σε κίνηση, διαμορφώνοντας ένα ελαφρύ περίβλημα που συλλέγει το φως, τον αέρα και τη θέα.
Η κάτοψη οργανώνεται γύρω από ένα κεντρικό ξέφωτο. Αυτή η χειρονομία ορίζει τη γεωμετρία και προσφέρει το σημείο βαρύτητας του κτιρίου. Από εκεί, οι χώροι διαχέονται σε απαλούς γωνιακούς άξονες που ανταποκρίνονται στο φως και τον προσανατολισμό.
Κάθε λειτουργία στεγάζεται σε ανεξάρτητο καθ'ύψος όγκο. Η εσωτερική κυκλοφορία ακολουθεί κυκλική ροή. Οι γραμμές όρασης κινούνται ελεύθερα στην κάτοψη, καθοδηγούμενες από ανοίγματα και πλαίσια που έχουν τοποθετηθεί με ακρίβεια. Μια ξυλόσομπα σηματοδοτεί το κέντρο, προσφέροντας θερμότητα και οπτική ηρεμία.
Το σπίτι υψώνεται ελαφρά πάνω από το έδαφος. Η ξύλινη κατασκευή του συναντά το τοπίο με ήπια επαφή. Μεγάλα ανοίγματα διευρύνουν το οπτικό πεδίο. Μια συνεχόμενη πλατφόρμα θολώνει τα όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, αφήνοντας τις εποχές να διαμορφώσουν την καθημερινότητα.
Τα υλικά διατηρούν απτική αμεσότητα—ξύλο, κεραμικό, γυαλί και τούβλο. Οι φυσικές υφές και οι ζεστοί τόνοι δημιουργούν ατμόσφαιρα απαλότητας. Η χωρική καθαρότητα υποστηρίζει τη γαλήνη, τη χαρά και τη συγκέντρωση.
Η κατοικία λειτουργεί ως πλαίσιο για αργούς ρυθμούς. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για εγγύτητα, ακρόαση και φως. Οι χώροι της ξεδιπλώνονται προς τα δέντρα. Ο χρόνος κυλά με ευγένεια.