Το δωμάτιο λειτουργεί ταυτόχρονα ως προορισμός και ως αφετηρία· ένας χώρος για ανάπαυση αλλά και ενεργοποίηση. Στην κάτοψη και στην όψη, στοιχεία του ελληνικού τοπίου—φυσικού και ανθρωπογενούς—εμφανίζονται σε μικρογραφία, δημιουργώντας ένα σύνολο με ισχυρή ταυτότητα.
Ο σχεδιασμός ακολουθεί αρχές διαφάνειας και ελευθερίας στις χωρικές συσχετίσεις. Οι επιμέρους χρήσεις συνυπάρχουν χωρίς αυστηρούς διαχωρισμούς, ενώ οι ροές μεταξύ τους ενισχύουν την αίσθηση ρευστότητας.
Η γλυπτική απλότητα χαρακτηρίζει την υλοποίηση των όγκων, με ιδιαίτερη έμφαση στον υπαίθριο και ημιυπαίθριο χώρο, ο οποίος αποκτά ίσο βάρος με το εσωτερικό. Οι οπτικές φυγές, οι διαμπερείς σχέσεις, η φύτευση και τα φίλτρα φωτός μέσω διαχωριστικών από γυαλί ενισχύουν την εμπειρία της ενότητας μέσα από τη διαφοροποίηση.
Η χρήση του φυσικού φωτισμού μεγιστοποιείται και αξιοποιείται χρωματικά, τόσο μέσω άμεσης εισόδου όσο και με έμμεσες, διυλισμένες ποιότητες. Κάθε υλικό επιλέγεται με βάση την ειλικρίνεια της υφής του, αναδεικνύοντας τις αισθητικές και αφηγηματικές του δυνατότητες.