Το διαμέρισμα Acropolis 13 εντάσσεται στον ιστορικό ιστό που ξεδιπλώνεται στους πρόποδες της Ακρόπολης των Αθηνών και φέρει τα χαρακτηριστικά μιας αστικής κατοικίας της μεσοπολεμικής περιόδου. Το πνεύμα της αρχικής αρχιτεκτονικής ταυτότητας του κτιρίου παραμένει διακριτικά παρόν, τόσο στην όψη και την κάτοψη όσο και στις κατασκευαστικές λεπτομέρειες — και καθοδηγεί τις σύγχρονες επεμβάσεις σε χώρους όπως η βιβλιοθήκη, το καθιστικό και η τραπεζαρία.
Η επιλογή των υλικών συνιστά μια σύνθεση όπου κάθε υλικό διατηρεί την αυτονομία της ύλης του, ενώ η αναλογία προσεγγίζεται με παιγνιώδη τρόπο. Η μορφή παραμένει απλή και καθαρή, η γεωμετρία αυστηρή, υπηρετώντας τελικά τόσο τη διατήρηση της μεσοπολεμικής φυσιογνωμίας του χώρου όσο και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της οικογένειας που τον κατοικεί. Οι φόρμες είναι μαλακές, πλαστικές, και μετασχηματίζουν ακόμη και τις στατικές κατασκευές — όπως τα έπιπλα — σε προεκτάσεις του αρχιτεκτονικού περιβλήματος, ενταγμένες οργανικά στο σώμα του διαμερίσματος.
Στο καθιστικό, η χρήση αδρής ή ημι-επεξεργασμένης μαρμάρινης επιφάνειας, καθώς και η παρουσία μιας επιμήκους πλάκας από εμφανές σκυρόδεμα τοποθετημένης πάνω σε λεπτό λευκό μεταλλικό πλαίσιο, εμπλουτίζουν τον διάλογο υφών και ενισχύουν τη «χαρτογράφηση» αφηγήσεων στον πυρήνα αυτής της κατοικίας. Η φαινομενική απλότητα των λειτουργικών επιφανειών (βάση τηλεόρασης, ράφια, βοηθητικό τραπέζι) συγκαλύπτει μια σκηνογραφική σύνθεση, στην οποία τα ίδια τα υλικά δημιουργούν ατμόσφαιρα χωρικής εκλέπτυνσης.
Στην τραπεζαρία, όπου ο περιορισμένος χώρος απαιτούσε «αναπνοή», η ανάγκη φιλοξενίας επιλεγμένων βιβλίων και αντικειμένων χωρίς την αίσθηση οπτικής συμφόρησης οδήγησε στη δημιουργία μιας κατασκευής που λειτουργεί ως φυσική επέκταση του υπάρχοντος τοίχου. Η νέα αυτή επιφάνεια ενσωματώνει χτιστά, γλυπτικά ανοίγματα και έναν ζωηρό αλλά διακριτικό διάλογο υφών, σε συνέπεια με την έμφυτη κομψότητα των υλικών της κουζίνας.
Η βιβλιοθήκη συγκροτείται ως σύνολο από λεπτά φύλλα λαμαρίνας, διάτρητες και πτυχωτές επιφάνειες, ξύλο — υλικά ετερόκλητα που ενοποιούνται σε ένα οργανικό, γλυπτικό σύνολο. Μέσα στην βασική δομή του πλέγματος, ενσωματώνονται ημικυκλικά μεταλλικά στοιχεία, τα οποία γεφυρώνουν τα δύο σκέλη της βιβλιοθήκης και προσδίδουν συνοχή στη σύνθεση.
Η συνολική παρέμβαση λειτουργεί σαν αρχιτεκτονική ανάγνωση: αποδομεί και αναδομεί, ανασύρει αφηγήσεις από το παρελθόν και τις επανερμηνεύει στο παρόν. Η μεσοπολεμική αστική κατοικία παραμένει αναγνωρίσιμη, αλλά έχει πλέον μετατραπεί σε ζωντανό σκηνικό μιας καθημερινότητας που εξελίσσεται.
#greekarchitects #architectureingreece #howtomakeabookcase
