Το κτίριο αποτελεί διπλοκατοικία με κοινόχρηστο υπόγειο και αυλή. Ο κύριος άξονας της σύνθεσης έχει αναπτυχθεί κατά την ανατολική-δυτική διεύθυνση, ώστε να αξιοποιείται στο μέγιστο η ηλιακή ενέργεια από τον νότο και να διαμορφώνεται ταυτόχρονα μια πιο συμπαγής και «κλειστή» όψη προς τον βορρά, όπου καταγράφονται οι μεγαλύτερες θερμικές απώλειες.
Η διάταξη αυτή δημιουργεί μια ενιαία αυλή με νότιο προσανατολισμό, έναν «πράσινο πνεύμονα» που επιτρέπει τη διαπερατότητα του συμπαγούς αστικού ιστού και την ομαλή προσαρμογή στις υψομετρικές διαφορές του οικοπέδου.
Οι βασικοί χώροι χρήσης έχουν κατά κύριο λόγο νότιο προσανατολισμό για τη μέγιστη αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας, και δυτικό για την ενίσχυση της θέας. Η κουζίνα και το κυρίως υπνοδωμάτιο έχουν τοποθετηθεί προς την ανατολή, ώστε να επωφελούνται από το πρωινό φως.
Η πρόσβαση στις δύο κατοικίες γίνεται κυρίως μέσω της κοινόχρηστης αυλής, όπου έχουν σχεδιαστεί ενσωματωμένα καθιστικά και ζαρντινιέρες. Ο χώρος αυτός λειτουργεί ως μεταβατική ζώνη ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, μεταβάλλοντας τη χωρική αίσθηση μέσω της υλικότητας, του προσανατολισμού, της θέας ή της στέρησής της, και του αισθήματος περίκλεισης.
Η επιλογή ενός ενιαίου όγκου με πλάκες δόμησης στο ίδιο ύψος ικανοποιεί τις ανάγκες και των δύο ιδιοκτητών. Η χωροθέτηση του κτιρίου εντός του οικοπέδου, το ύψος που δεν υπερβαίνει τα 11 μέτρα, και η μορφολογική επεξεργασία των όψεων συντονίζονται με το φυσικό περιβάλλον, παράγοντας μια «ήπια» αρχιτεκτονική σύνθεση.
Ο όγκος του κτιρίου υποχωρεί από τις δύο οδούς και αποκτά μεγαλύτερη οργανωτική ευελιξία. Κατανέμεται σε μικρότερα υποσύνολα που προσαρμόζονται ήπια στην κλίση του οικοπέδου, δημιουργώντας ένα παιγνίδι επιπέδων που συνδέει αλλά και αυτονομεί τις δύο κατοικίες.
Η έντονη παρουσία της φύτευσης στα όρια του οικοπέδου ενισχύει τις συνθήκες ιδανικής διαβίωσης, όχι μόνο για τους κατοίκους της διπλοκατοικίας, αλλά και για τους περιοίκους και τους περαστικούς. Διαμορφώνεται ένα «μικροπεριβάλλον» που ενισχύει τη σύνδεση του χρήστη με τη φύση και τον εντάσσει αρμονικά στο αστικό τοπίο.
Τα υλικά κατασκευής επιλέγονται με γνώμονα τις αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού και την αισθητική πρόθεση των μελετητών. Η ποικιλία υλικότητας (ξύλινες επενδύσεις, διάτρητοι πλίνθοι, ανεπίχριστο επίχρισμα, orthoblock), σε συνδυασμό με τις μεταλλικές κατασκευές (σκίαστρα, κιγκλιδώματα, περιφράξεις), τονίζουν τη γεωμετρία και την καθαρότητα της σύνθεσης και επιτρέπουν στο κτίριο να λειτουργεί ως φυσικός ηλιακός συλλέκτης τον χειμώνα και αποθήκη δροσιάς το καλοκαίρι.
Στον υπαίθριο χώρο, οι συστάδες φύτευσης συνδέονται λειτουργικά με τις επιφάνειες κίνησης και διαβίωσης, δημιουργώντας μια ισορροπία ανάμεσα στον υπαίθριο, τον ημιυπαίθριο και τον εσωτερικό χώρο.